تا عرفه

 وَلَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ أُوْلَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ(حشر19)

در سری جدیدید سلسبیل قصد دارم بیشتر ذهن شما با مسایل و آیات در گیر شود

تا اینکه این بنده تروشات ذهنی خودم را به روی صفحه بیاورم.

به این آیه دقت کنید. خداوند چقدر جالب بندگانی را که او را فرا موش کرده اند مجازات می کند.

خیلی عجیب است. برای کسی که قدرت مطلق است و می تواند برای فراموشی مخلوقش

از مبدا خلقت هر مجازاتی را از خلود در آتش گرفته تا... تعیین کند و هیچ یک نه خارج از 

حکمت است و نه بدور از قدرتش.

ولی چه می گوید؟ اگر مرا فراموش کنید کاری میکنم که خود را فراموش کنید

نه بگذارید تعبیر خود قرآن را بگویم که شیوا تر و بهتر است

مانند کسانی نباشید که خدا را فراموش کردند و حاصل این خدا فراموش کردنشان 

خود فراموشی شد.

مگر چقدر ما در این نظام خلقت برای خدا ارزش داریم. چقدر ما مهمیم برای او.

وقتی بفهمیم او ما را برای خود خلق کرده نه برای آتش آن وقت می فهمیم همین که 

خدا را فراموش کرده ایم از نظر او سوخته ایم دیگر نیازی به نار نیست.

من عرف نفسه فقد عرف ربه

چه ارتباطی  دارد این روایت با این آیه