جبران کوفیان

فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ (9ضحی) 

از خانه که خارج شدم خیل عظیم شیر به دستانی که برای سلامت پدرم اشک می ریختند صف کشیده بودند. کودکانی که پدرانشان یا در رکاب پدرم شهید شده بودند یا با ذوالفقارش هلاک.برای پدرم فرقی نداشت فرزند صحابیش باشد یا خوارج. او یتیم نواز بود.لقمه هایی که در دهان ایتام می گذاشت آن قدر شیرین بود که کودکان دیگر بگویند ای کاش ما هم یتیم بودیم.

کاسه های شیر که افاقه نکرد گفتند باشد، یا علی جبران می کنیم.

از خیمه که خارج شدم خیل عظیم شمشیر بدستانی که برای کشتن برادرم هلهله  می کردند صف کشیده بودند. کودکان دیروز که در دامان یتیم نواز پدرم بالیده بودند امروز برای یتم کردن فرزندان برادرم آمده بودند. چهره برخیشان را بخوبی یادم هست. همه آمده بودند حتی آنهاییکه آرزو می کردند یتیم باشند تا پدرم نوازششان کند. کوفیان عجیب بودند، هر چه پدرم می آموختشان خلافش را فرا می گرفتند. تردید داشتم که آیا یتیم نوازی پدم را آموخته اند یا نه؟ دلم نمی خواست نه بگوید ولی...

کاسه های شیر دیروز شمشیر ها و نیزه های امروز بود که خوب برایشان افاقه کرد. و برادرم...

گفتند حالا آل علی یتیم شده اند جبران کنید. یتیم نوازی را هم نیاموخته بودند ، این را از ضرب تازیانه هایشان فهمیدم و از خیمهای که سوخت و کودکی که...

خواستید ادامه مطلب را هم ببینید.

التماس دعا

حرف ما دختر و پدر امشب

بیشتر روضه های مکشوف است
زخم من یادگاری شام و
زخم تو یادگاری کوفه ست
دختران بازیم نمیدادند
چون لباس تنم قشنگ نبود
دستم انداخت دختر خولی
وصله ی دامنم قشنگ نبود
خیزران یزید پیرم کرد
چوب دست بد و بلندی داشت
دخترش هم به معجرم خندید
دخترش حس خودپسندی داشت
چند دندان شکست بین طبق 
دانه به دانه را شمردم من
پیش من چوبدست خوردی تو 

پیش تو پشت دست خوردم من

یا حسین...